یحیی بن موسی صنعانی می گوید: در مکه به نزد حضرت رضا (ع) مشرف شدم دیدم آن حضرت محمد تقی (ع) را روی زانوی مبارک خود نشانده به او موز می خوراند.

برخی مفسرین معتقدند که موز میوه ای است بهشتی که سرشار از ویتامین های A,B,C است و دانشمندانی نظیر لئونسن کارلیه توصیه می کنند این میوه حتما به کودکان خورانده شود زیرا خوراندن موز به کودکان استخوان بندی آن ها را توسعه داده و رشد آن ها را تسریع می کند و در بالا بردن ضریب هوش و حافظه کودکان نقش بسزایی دارد.

آری بی جهت امام رضا (ع) به فرزند بزرگوار خود این میوه بهشتی را نمی خورانده است و قطعا از این گونه خواص موز آگاهی کامل داشته است.

مصرف موز علاوه بر خواص که ذکر شد در معالجه بیماری هایی چون ضعف عمومی بدن، اسهال های حاد، ضعف قوه جنسی، حبس البول، ناراحتی های کلیه، کم خونی، زخم های روده ای مفید است.

یک عدد موز تازه و رسیده به اندازه یک کیلو گوشت خاصیت دارد و خوردن موز به بانوانی که وضع حمل می کنند و بانوانی که می خواهند از سقط جنینشان جلوگیری شود توصیه می شود.

شیره ای که از از له شده موز به دست می آید برای معالجه یرقان و کاهش و تسکین تشنگی و برای معالجه سرخک و درد دندان و تب های مسری و آنفولانزا مفید است.

علاوه بر این ها کارشناسان غذایی جهان پس از آزمایشات و بررسی های گوناگون اعلام داشتند که گرد موز نارس و حتی خوردن موز نارس به عنوان یک عامل ضد (اولسر) یکی از بهترین و نیرومندترین ماده غذایی برای زخم معده است.

و ناگفته نماند که وارن پزشک آمریکایی موز را برای بیماران قلبی و بیمارانی که ورم کلیه و بیماری های تورمی دیگر داشتند تجویز می نمود.

موز درمانی - خواص موز