امام رضا(ع) فرمود: به بخورید که عقل را زیاد می کند. خداوند هیچ پیامبری نفرستاد جز آن که به دستش به بود.

و فرمود: بوی انبیاء بوی به است وبوی حورالعین بوی ریحان است و بوی ملائکه بوی گل سرخ است و خداوند هیچ پیامبری را برنینگیخت جز آن که از او بوی به برآورد.

به سرشار از ویتامین های A,B است و از جمله میوه هایی است که بشر قرن ها قبل از میلاد آن را می شناخته و به خواص درمانی آن پی برده بود چنان که می گویند بقراط حکیم برای قبض کردن شکم و به عنوان تب بر آن را به بیماران خود تجویز می نمود و دیسکورید در قرن اول میلادی در اسهال و استفراغ و ترشحات سفید زنان و بواسیر از آن استفاده می نمود.

تقریبا بیشترین درصد املاح موجود در به را فسفر و کلسیم تشکیل می دهد لذا بنا به اعتقاد غذاشناسان از جمله پروفسور حاجبی و دکتر جزایری خوردن به در رشد و نمو عقل و هوش موثر است به خصوص بوی خوش آن مسرت انگیز و فرح افزای روح آدمی است. به علاوه مالیدن روغن به بر بدن برای جلوگیری از عرق بد بوی بدن به خصوص عرق کف دست و پا بسیار مفید است و بدن را خوشبو می کند.

خوردن به (مربا، کمپوت، خورش) برای تقویت کلیه، تقویت معده، دفع تهوع، دفع سوزش مجرای بول، بی اشتهایی، یرقان، بیماری های ریوی، بواسیر، طپش قلب، صداهای مبهم در گوش، آسم، تنظیم قاعدگی، اضطراب، خستگی های روحی مفید است.

پزشکان قدیم و جدید توصیه می کنند که اگر می خواهید فرزندانتان زیبا و نیکوروی شوند به بانوان حامله تان به بخورانید.

یکی از بهترین خاصیت های به حفظ جنین از سقط است و نوزاد را خوش آب و رنگ می نماید و از ویار زنان آبستن نسبت به خوردن خاک و گل جلوگیری می کند.

در گذشته نیز رسم بود عروس برای این که دارای فرزندان زیبایی شود قبل از ورود به حجله مقداری به میل می نمود.

به علاوه غذاشناسان می گویند: کسانی که هر روز ناشتا به میل نمایند (مربا، خورش، کمپوت) صورتشان زیبا خواهد شد و اگر پوست به را 15 روز در الکل خیس کنید و با آب آن صورت را مالش دهند چین و چروک را از بین می برد. به داروی درمان عصبانیت است و جوشانده برگ آن برای انواع سرفه ها موثر می باشد.

دم کرده شکوفه به که تازه و یا خشک شده باشد به مقدار 30 گرم در یک لیتر آب سرفه را آرام می کند. اگر این دم کرده را با عرق بهار نارنج مخلوط کنند و بیاشامند به زودی به خواب عمیق و راحتی فرو خواهند رفت.

مربای به برای اشخاص مسلول و تمام کسانی که به اختلالات ریوی مبتلا هستند و هم چنین کسانی که به بیماری های روده و یا بواسیر مبتلا شده اند فوق العاده مفید است.

هم چنین مربای به به جهت نرم کردن و درمان سرفه و آسم(تنگی نفس) مفید و موثر است. در نیم لیوان آب اگر دانه های به را که کوبیده شده باشد اضافه کنند شیره ای به دست می دهد که برای رفع ورم، سرمازدگی، سوختگی، ترک خوردگی پوست و هم چنین بواسیرهای متورم استعمال می گردد.

لعاب به جهت آفتاب زدگی و سوختن با آتش و دفع ضرر تابش خورشید نافع است و اگر کسانی که به دریا می روند قبل از شنا مقداری لعاب به را به بدن بمالند از آفتاب زدگی و سوختگی پوست جلوگیری می نمایند.

کوبیده برگ به وسیب و مخلوط کردن آن با عسل ومیل نمودن آن با عسل و میل نمودن روزانه آن موی سر را تقویت و از ریزش مو جلوگیری می نماید.

به درد سرهای مزمن را بهبود بخشیده و رفع آب ریزش چشم و بینی و بالا آمدن و رسیدن بخارات به بینی است.

خوردن به دانه حرارت و ناراحتی و سوز و گداز معده و امعاء را برطرف و تب های تند حار را رفع می کند و مکیدن به دانه و فرو بردن لعاب آن خشکی و زخم زبان و دهان را علاج می کند.

ابنا آدم به خصوص مردم ایران قرن هاست که از به به عنوان بهترین درمان اسهال مزمن و حبس ادرار استفاده می کنند.

لذا غذاشناسان معتقدند خوردن جوشانده به همراه با لعاب به دانه در بهبودی بیماری اسهال و هم چنین خون ریزی های زنانه اثر خوبی دارد.

به درمانی - خواص به