|
وسایل را در سر جایشان قرار دهید:
دقیقا مثل خاموش و روشن شدن لوازم منزل، اشیائی مثل جوراب، شلوار، تکه های نان، ظرف بستنی، جعبه ذرت صبحانه، ظرف ها، لیوان ها، چنگال ها، قاشق ها، کتاب ها، اسباب بازی ها، سی دی ها، مجلات، کفش ها، حوله ها یا خمیر دندان، هیچ کدام خودشان به تنهایی به قفسه لیوان ها، قفسه های آشپزخانه، دراور، جعبه کمک های اولیه یا فریزر برنمی گردند.
آن ها بسیار تنبل هستند و سر جایشان خواهند نشست ولی چگونه است که روز بعد آن ها در سر جای خودشان قرار می گیرند، حدس می زنید چگونه؟ نه این گونه فکر نکنید، هیچ روح یا جنی در کار نیست. دفعه بعد سعی کنید هر چیزی را برداشتید سر جایش بگذارید، خواهید دید که این کار خیلی هم سخت نیست حتی یک پسر بچه هم می تواند آن را انجام دهد. از این رخوت و تنبلی درونی تان بیرون بیائید.
ظرف ها را بشوئید:
چرا؟ برای آن که آن ها کثیف هستند جناب آقای اینشتین!
نسبت به نابینایی موقت درون منزل هوشیار باشید:
شما می گوئید (عزیزم بستنی کجاست؟) آیا شما واقعا می خواهید بدانید که بستنی کجاست؟ آیا آن را گم کرده اید؟ آیا یک محل منطقی برای بستنی وجود ندارد که بلافاصله در ذهن افراد ظاهر شود یا شما فقط راه زیرکانه ای یافته اید که بگوئید (اگر می شود مقداری بستنی به من بده؟) بستنی در فریزر است و شما این را می دانید در غیر این صورت خیلی زود تبدیل به جریان چسبنده ای از شیر می شود. پس خودتان بروید و آن را بردارید. به هر حال دستمال توالت اضافی در انباری، قرص آسپرین در جعبه داروها و کیسه آب گرم در روز سرد زمستانی که نمی خواهید از زیر پتو خارج شوید در قفسه کنار ماشین لباسشویی است.
هواکش را روشن کنید ( به یاد دارید به جای آن که خاموشش کنید):
ممکن است شما از آن چه در آن جا انجام داده اید کاملا راضی باشید ولی حالا شما یک آدم بالغ هستید و آموزش های لازم را دیده اید و هیچ کس دیگر نمی خواهد در مورد آن چیزی بداند، به خصوص همسر شما پس هواکش را روشن کنید و از مزایای سر و صدای پنکه نیز استفاده کنید. یک چیز دیگر، فلاش را بکشید.
|